Πέμπτη σήμερα τζαι το Σάββατο παίζει η αγαπούλλα. Το δικό μας pre-game αρχίζει σιγά σιγά κάπου στα 5000 χιλιόμετρα μακριά. Σήμερα εννά σας πω λίο τον πόνο μου, εννά είμαι λίο διαφορετικός, οπόταν για όσους εν αντέχουν τα βαρετά αν δεν θέλουν να μεν διαβάσουν το αρθρο. Εν κρατώ κακία. Αν έσιει ένα καλό του ότι εδώσαν μόνο 1100 εισιτήρια στον ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΛΑΟ, εν ότι νιώθουμε ότι έσιει ακόμα τόσους που κάμνουν το ίδιο πράμα που κάμνουμε τζαι εμείς τα τελευταία χρόνια...
Να θωρούμε την ομάδα μας που ένα χαζό, άψυχο κουτί.. Πολλοί εν καταλάβουν τούτο το αίσθημα που νιώθουμε εμείς στην ξενιτιά επειδή εν τους τα έφερεν έτσι η τύχη τζαι η μοίρα, τζαι εύχομαι τους να μεν το νιώσουν ποτέ. Εννά προσπαθήσω όμως να το εξηγήσω όσο πιό απλά γίνετε. Τζαι για να το κάμω τούτο εννά απεφθυνθώ προσωπικά.. Εξάλλου, εν μου πολλοαρέσκουν οι γενικότητες.
Σκέφτου ένα άτομο που αγαπάς πάρα πολλά τζαι μετά συνέχισε να διαβάζεις... Εσκέφτηκες?
Λοιπόν κράτα το άτομο τούτο στο μυαλό σου, τζαι τα επόμενα λόγια προσπάθα να τα κάμεις αληθινές καταστάσεις. Τζίνο το άτομο λοιπόν εν το αποχωρίστηκες ποτέ για πάρα πολλά χρόνια τζαι αγαπάς το τόσο πολλά όμως που κάθε φορά που λαλείς το όνομα του, έρκουντε σου στον νου άπειρες αναμνήσεις, καλές τζαι κακές αλλά εσένα εν σε κόφτει, εν σε χαλά. Θυμάσε μόνο τα καλά τζαι γελάς, χαίρεσε, πισμώνεις με τα κακά τζαι απλά είσαι ευτυχισμένος που βρίσκετε μέσα στη ζωή σου.
Κάποια μέρα λοιπόν αποφασίζεις να πάεις κάπου μακριά γιατί έτσι πρέπει, γιατί έτσι το έφερεν η μοίρα, τζαι βρίσκεσε λοιπόν στην άσχημη θέση να αποχωριστείς τούτο το άτομο για αρκετούς μήνες. Τέρμα οι συναντήσεις σας, οι συζητήσεις με τις ώρες και τα αστεία. Το μόνο που μένει πλέον είναι ένα πρόγραμμα στο κομπιούτερ με το οποίο εννά μπορείς μιά φορά την εβδομάδα και μόνο για δύο ώρες να του μιλάς, και μετά απλά τέλος. Κλείνεις το κομπιούτερ, τζαι συνεχίζεις την ζωή σου όπως εσύ την θέλεις, αλλά πάντα μακριά του. Ζείς με μια κρυφή χαρά ότι κάπου, κάποτε εννά ξαναβεθείτε, τζαι νιώθεις μια στιγμιαία ευτυχία. Αλλά μόλις ξανασκεφτείς ότι τούτο το 'κάποτε' εν άγνωστο, τότε καταλάβεις ότι η ευτυχία που μόλις ένιωσες ήταν κάτι περαστικό, προσωρινό.
Συχνά πυκνά σιγοψυθιρίζεις το όνομα του συγκεκριμένου ατόμου νιώθοντας ότι έτσι φέρνεις το όσο πιο κοντά σου γίνετε. Τζαι οι μέρες περνούν, αλλά εσύ είσαι ακόμα μακριά του. Φωτογραφίες, βίντεο κρατούν σου συντροφιά τις μέρες που εν αντέχεις άλλο, τις μέρες που θέλεις να φύεις τζαι να έρτεις πίσω κοντά του. Αλλά εσύ πισμώνεις, λαλείς ότι εννά αντέξεις, ότι είσαι δυνατός. Βλέπεις φίλους και γνωστούς να βγαίνουν μαζί με το άτομο που εσύ εν μπορείς ούτε καν να αγγίξεις, τζαι εσύ παραπάνω εν το αντέχεις.
Ζεις μόνο με τις αναμνήσεις, μέχρι να έρτει η μέρα που εννά ξαναβρεθείτε...
Κάπου δαμέ τελιώνει η δική σου ιστορία τζαι αρχίζει η δική μας. Η μόνη διαφορά μεταξύ μας εν ότι εσύ έζησες σε ένα παραμύθι για λία λεπτά ενώ εμείς ζούμε το δικό μας 'παραμύθι' εδώ τζαι κάτι χρόνια.
Αν ως δαμέ ένιωσες έστω τζαι κάτι μέσα σου, σημαίνει ότι εκατάφερα να σε κάμω να καταλάβεις τούτο που ήθελα. Αν όι εν πειράζει, μακάρι να μεν το νιώσεις ποτέ.
Α ρε ΟΜΟΝΟΙΑ μακάρι να είχαν ούλλοι την ίδια, αγνή, αγάπη που έχουν οι οπαδοί σου για σένα. Αλλά αν ήταν έτσι, τότε εν θα μιλούσαμε για ένα κόσμο μαγικό, τεράστιο, ανεπανάληπτο τζαι ξεχωριστό. Αλλά να σας πω τζαι κάτι... Ακόμα τζαι αν ήταν έτσι οι καταστάσεις, πάλε ήταν να έχουμε τούτο το κάτι που ήταν να μας φέρει στο πιό ψηλό σκαλοπάτι, κάτι το μοναδικό. Γιατί όταν αγαπάς αληθινά, εν υπάρχει τίποτε στον κόσμο που εννα καταφέρει να σταθεί εμπόδιο στην προσπάθεια σου να ανεβείς ψηλά.. Να ανεβείς ψηλά εσύ, μαζί με τζίνο που αγαπάς.
Πολλοί εκλάψαν για το τριφύλλι, τζαι πολλοί εννά κλάψουν ακόμα. Ένα από τα πιό τρανταχτά παραδείγματα ο κύριος Λάμπρος ο οποίος συγκλόνισε το φίλαθλο κοινό πριν κάποια χρόνια αφού απέτισε από τα παιδιά του να γράψουν στον σταυρό του ότι είναι φίλαθλος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, όταν θα πεθάνει.
Μεν φοβάσε κύριε Λάμπρο, γιατί τζαμέ που επίες εννά έβρεις πολλούς, πάρα πολλούς σαν εμάς, τζαι είμαι σίουρος ότι κάθεστε ούλλοι μαζί τζαι διηγήσε τους ιστορίες που τα παλιά. Ιστορίες θρυλικές που έζησες τζαι που κάποιοι άλλοι εν επρολάβαν να ζήσουν γιατί τους το στέρησε η μοίρα. Ιστορίες που μας εκάμαν τούτους που είμαστε σήμερα. ΛΕΒΕΝΤΕΣ, ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΤΖΑΙ ΔΟΞΑΣΜΕΝΟΙ. Ιστορίες που μας είπες τζαι που εννά μας ξαναπείς, όταν θα ανταμώθουμε πάλι μακρία που τούτο τον κόσμο. Σε έναν άλλο κόσμο ίσως, που όμως θα φροντίσουμε πάλι να θυμίζει και να μυρίζει ΟΜΟΝΟΙΑ...
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ
ΜΙΑ ΛΕΞΗ - ΜΙΑ ΙΔΕΑ - Η ΖΩΗ ΜΟΥ
ΟΜΟΝΟΙΑ
