Γειά σας αρφούθκια ΟΜΟΝΟΙΑτες και ΟΜΟΝΟΙΑτισσες.Δύσκολα τα χρόνια αδέρφια, πάρα πολύ δύσκολα. Κανένας μας δεν πίστευε ότι θα φτάναμε ποτέ σε αυτό το χάλι, κανένας μας δεν φανταζόταν ποτέ ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ θα πάλευε να φτάσει σε μία θέση που δεν της αρμόζει. Γιατί ρε γαμώτο; Εμείς που σαν πιστοί σου στρατιώτες μπήκαμε μπροστά σου τόσες φορές για να σε προστατέυσουμε εμείς που με την ασπίδα μας δώσαμε αμέτρητες μάχες για το όνομα σου, εμείς που με το δόρυ μας ξεριζώσαμε την αδικία και σε κάναμε να νιώθεις δυνατή εκεί που δεν σε πέρναν άλλο τα πόδια σου. Όμως...
ΕΣΥ;;
Εσύ που ήσουν να μας σπρώξεις πιό μπροστά, να μας δώσεις φτερά στα πόδια και όλοι μας σαν τσουνάμι που ορμά να πνίξουμε όλη την αδικία, τα προβλήματα και να φτάσουμε ΜΑΖΙ ΞΑΝΑ ψηλά στην κορυφή; Πού ήσουν να φωνάξεις μαζί μας και να δηλώσεις ΠΑΡΩΝ σε αυτή την απέραντη μάχη που ξεκινήσαμε; Αν για μία φορά στεκώσουν στο πλάι μας και μας χάριζες έστω και τόσο, να είσαι σίγουρη ότι δεν θα έβγαινες καθόλου αδικημένη αγάπη μου. Η μόνη χαρά που μας έχει απομείνει είναι να βλέπουμε τους εχθρούς μας να πονάνε και αυτοί, νιώθωντας μια μικρή εξιλεώση για την κατάντια μας. Οι λαβωμένοι είναι πάρα πολλοί από τις απέραντες μάχες, και όσπου προχωράμε πιο πέρα σε αυτό τον πόλεμο θα γίνονται άλλοι τόσοι. Στάσου στο πλευρό μας πριν να είναι αργά, πριν ο στρατός σου να γίνει λόχος και ο λόχος λίγοι άντρες, πριν οι τελευταίοι ήρωες πέσουν λαβωμένοι μη μπορώντας να αντιδράσουν.
Αυτό που μας κρατά ζωντανούς μέχρι τώρα είναι η περηφάνια μας. Μια περηφάνια που αντλύει δύναμη από παλιές εποχές, από ένδοξες στιγμές και μεγαλία, όπου βάδιζες με ένα στρατό ανίκητο, υπερήφανο και ακαταμάχητο. Όπου οι άντρες σου, με τις γυαλιστερές τους πανοπλίες, τα ακονισμένα τους σπαθιά και τις ολόγιαλλές τους ασπίδες, βάδιζαν τρανά και δοξασμένα με τα κεφάλια πιό ψηλά όσο ποτέ. Τότε που μέχρι και οι εχθροί σου έπειναν νερό στο όνομα σου, τότε όμως που ήσουν και εσύ εκεί! Ήσουν στο πλευρό μας και σαν θεός μας έδεινες τη δύναμη να συνεχίσουμε πιο πέρα, να καταχτήσουμε ακόμα περισσότερα, να διαλύσουμε όποιον στεκόταν εμπόδιο στο δρόμο μας. Οι εχθροί έτρεμαν στην ιδέα να σε αντιμετωπίσουν, έσκυβαν ευλαβικά το κεφάλι στο αντίκρισμα σου, και σε υποδέχονταν σαν ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ με το ολόχρυσο της στέμμα. Ήσουν εσύ που πρώτη σκότωσες την αδικία και μας άνοιξες τα μάτια, ήσουν εσύ που μας αφύπνησες και μας έμαθες να πολεμάμε, ήσουν εσύ που ανέβηκες στο κάτασπρό σου άλογο για να μας καθοδηγήσεις και να μας στρέψεις ενάντια στο κακό και στο κατεστημένο. Οι μάχες που έδωσες αμέτρητες, ούτε καν ο νους δεν τις χωράει, και εσύ κάπου κουράστηκες, δεν άντεξες άλλο, όμως γιατί; Γιατί να χάσεις την περηφάνια και την δόξα σου που με τόσο αίμα και ιδρώτα κέρδισες, σκέψου όλα αυτά που έχεις να προσφέρεις ακόμα σκέψου το λαό σου που ΘΕΛΕΙ να σε δει λαμπερή και δοξασμένη όπως παλιά. Γιατί να χάσεις την περηφάνια και την δόξα σου χωρίς καν να δώσεις μία μάχη;
Έλα μαζί μας για μία τελευταία φορά, άνοιξε το μπαούλο σου και βγάλε έξω την στολή σου, μην σε τρώει άλλο το σαράκι και η μιζέρια. Ίσως να είναι η τελευταία σου ευκαιρία, αν δεν το κάνεις τώρα θα είναι το τέλος. Έλα όπως παλιά, στάσου μπροστά μας και δώσμας την δύναμη που χρειάζεται, τη δύναμη που μόνο εσύ μπορείς να μας δώσεις, και πίστεψε με δεν θα το μετανιώσεις. Κάνε μας αυτή τη χάρη στο υπόσχομαι σε ότι ιερό έχω, στο όνομα σου, ότι θα πολεμήσω μέχρι να σε δω εκεί ψηλά, εκεί που σου αξίζει.
ΕΛΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ.
Να γίνεις και πάλι δοξασμένη, λαμπερή και τιμημένη.
ΟΜΟΝΟΙΑ
